Życie w niebyciu

 Dorota Kotas, Pustostany, 2019

"Ogólnie życie nie jest złe, kiedy się je ogranicza, kiedy się z nim nie przesadza, kiedy przestaje cię naprawdę dotyczyć." (s.26)

Sprawia mi trudność napisanie o czym jest ta książka. Chyba najprościej mogę powiedzieć, że o życiu w mieście. Samotna dziewczyna próbuje podsumowywać swoją rzeczywistość uciekając się do niebanalnych porównań i sięgając po interesujące metafory. Na pewno warto sięgnąć po tę prozę właśnie ze względu na ciekawy styl i język narracji. Gdy czytałam długo, bez przerwy to odnosiłam czasami wrażenie, że zostałam wrzucona do surrealistycznego świata gdzie "duchy, to moje ulubione zwierzęta domowe". Kto lubi takie literackie zabawy, będzie zachwycony.

Poczas lektury książka mi się podobała. Szybko ją przebrnęłam raz po raz dumając nad trafnością opisów współczesnego świata. Jednak kiedy myślę o niej teraz to trudno mi przypomnieć sobie jakieś konkretne wydarzenia. Doświadczyłam więc całkiem ciekawego zjawiska. Trochę mi przeszkadzał w odbiorze fakt, że nie potrafiłam skojarzyć narratorki i głównej bohaterki z żadną osobą, którą znam. Była dla mnie zupełnie nowym zjawiskiem, nowym typem człowieka w mojej świadomości. Nie jestem jednak pewna, czy chciałabym ją poznać.