Annie Ernaux, Bliscy, 2022
Po przyznaniu Nobla francuskiej pisarce, wydawnictwo Czarne wydało zbiór jej trzech opowiadań. Są to: Miejsce, Pewna kobieta i Druga córka. Po porzedniej książce noblistki, domyślałam się już co czeka mnie tym razem. W "Latach" poznałam jej biografię, nie trudno było więc wczuć się w klimat opowieści o rodzicach. "Druga córka" jednak, całkowicie wytrąciła mnie z równowagi.
W dwóch pierwszych opowiadaniach sytuacja jest jasa. Dostajemy bardzo dobrze konstrukcyjnie przemyślaną fabułę o życiu ojca, potem matki i ich wpływu na córkę. Jest to historia zamknięta, opowieść o tym jak żyli, jacy byli, co przeżyli aż po opis śmierci. Jednak trzecie z opowiadań w tym zbiorze, wywraca wszystko do góry nogami. Nagle opowieści o rodzicach zaczynają zupełnie inaczej brzmieć w mojej głowie. Okazuje się bowiem, że całe życie nosili w sobie tajemnicę o śmierci pierwszej córki. Zmarła ona w dzieciństwie, zanim urodziła się druga córka, czyli autorka opowiadań.
Cały ten tekst w pewnym sensie mnie zahipnotyzował. W każdym razie nie mogłam się od niego oderwać. Autorka wykazała się niezwykłym kunsztem pisarskim. Stworzyła opowieść o siostrze, której nigdy nie poznała. Wyraża i argumentuje przy tym całą gamę przeróżnych emocji. Pozostało mi takie wrażenie, że to opowiadanie pełni swego rodzaju funkcję terapeutyczną. Jest uzmysłowieniem sobie, jak duży wpływ na życie może mieć kogoś nieistnienie.
I ta książka jest obowiązkowa dla mnie, pozdrawiam, Jardian .
OdpowiedzUsuń