Powieść o Tamarze Łempickiej
Ach cóż to jest za powieść! Na prawie 600 stronach artystka Tamara Łempicka pod koniec życia opowiada przyjacielowi o tym co przeżyła w młodości. Jest to niezwykle interesująca postać. Żyła w różnych krajach i porozumiewała się w kilku językach. Jest przedstawicielką epoki art decko. Współcześnie to najdroższy polski artysta a jej obrazy zdobią ściany celebrytów na całym świecie. Jeden z nich "Artoportret w zielonym bogietti" nazwano Mona Lizą XX wieku. Warto poznać z bliska tak barwną postać.
Artystka nagrywa swoje wspomnienia z pierwszej połowy XX wieku zaczynając opowiadać o wczesnej młodości w Rosji a kończąc na emigracji do Ameryki z drugim mężem baronem Kuffnerem, przed wybuchem wojny. Za sprawą pierwszoosobowej narracji mamy okazję poznać tę niezwykłą kobietę o wiele lepiej niż z biograficznych czy encyklopedycznych pozycji. Tamara opowiada o swoim życiu emocjonalnie i z pasją. Podejrzeć z prywatnej strony tak pełną kontrowersji osobowość to coś wyjątkowego. Poznajemy jej uczucia, sposób myślenia i różnego rodzaju stany emocjonalne. Po raz pierwszy poznałam historię małżeństwa Tamary z prawnikiem Tadeuszem z tej perspektywy. Cenne były tu dla mnie również opisy momentów tworzenia obrazów czy też przeżycia na pierwszych wystawach malarskich.
Jednym słowem, to wszystko co do tej pory znałam tylko z opowieści innych, teraz sama Tamara opowiedziała mi ze swojego punktu widzenia. Nie omija w swoich wspomnieniach kontrowersyjnych spraw, których była udziałem - wręcz przeciwnie opowiada o wszystkim bardzo emocjonalnie i prawdziwie. Nie ukrywa nawet braku uczuć macierzyńskich do córki, z którą nie zawsze się rozumiała. Z podziwem obserwowałam świat oczami artysty i bardzo mi się to podobało.
Artystka bardzo znana - fakt. Tytuł sobie zapisuję - jeśli będzie w nowościach bibliotecznych - to sięgnę :-) . Pozdrawiam serdecznie :-) .
OdpowiedzUsuń