Noblistka Swiatłana Aleksijewicz

Źródło - Wikipedia

To pierwsza Białorusinka odznaczona Literackim Noblem

Paradoksalnie książki Noblistki nie są wydawane w jej rodzinnym kraju

Białoruska reporterka została nagrodzona w 2015 roku Literacką Nagrodą Nobla. Urodziła się w 1948 roku. Chociaż jest narodowości białorusko-ukraińskiej tworzy w języku rosyjskim. Spod jej pióra wyszły oprócz reportaży dramaty i felietony. Ukończyła studia dziennikarskie na Białoruskim Uniwersytecie Państwowym im. Lenina. Zanim od 1984 roku zajęła się pisaniem i wydawaniem książek pracowała jako nauczycielka oraz dziennikarka na różnych stanowiskach.

Jej twórczość dotyczy w dużej większości II wojny światowej oraz hitlerowskiego i stalinowskiego reżimu. Podejmuje się trudnych, niewygodnych politycznie tematów. Pisze o katastrofie czarnobylskiej, samobójstwach i interwencji rosyjskich sił zbrojnych. W związku z tym, że Aleksijewicz w swojej twórczości krytycznie odnosi się do polityki przywódcy Białorusi Alaksandra Łukaszenki, choć jest laureatką wielu prestiżowych, międzynarodowych nagród literackich, jej książki nie są wydawane w tym kraju.

Akademia Noblowska  odznaczyła Swiatłane Aleksijewicz Noblem za "polifoniczne dzieła, które są hołdem dla cierpienia i odwagi w naszych czasach". To prestiżowe wyróżnienie po raz pierwszy trafiło do rąk białoruskiego reportera.

Twórczość w polskim przekładzie:

1. Wojna nie ma w sobie nic z kobiety, 1985

2. Ostatni świadkowie. Utwory solowe na głos, 1985

3. Ołowiane żołnierzyki (Cynkowi chłopcy), 1989

4. KrzykCzarnobyla, 1997

5. Czasy secondhand. Koniec czerwonego człowieka, 2013

6. Urzeczeni śmiercią wyd. pol. 2001