Opowieść o Górnym Śląsku

 Zbigniew Rokita, Kajś, 2021

"Trudno powiedzieć, kim są tutejsi Niemcy. Tutaj krew jest zmelanżowana do granic możliwości. Historia uczy, że gdy chce się o jakiejś grupie powiedzieć, kim jest, zawsze się ją krzywdzi. Mówiąc Kutzem, wszyscy jesteśmy paciorkami jednego różańca. Germanie i Słowianie od setek lat rozsiewają w okolicy swoje geny, zmieniają nazwiska z Novak na Neumann, z Neumann na Nowok, z Nowok znów na Neumann, a potem nagle na Nowak."

To bardzo dobrze napisany reportaż. Autor otworzył mi oczy na interesującą historię Śląska i pomógł zrozumieć mentalność Ślązaków. Mieszkając w Niemczech spotykałam czasami ludzi ze Śląska, którzy albo nie potrafili porozmawiać ze mną po polsku (na szczęście mam talent do rozumienia dialektów) albo szczycili się faktem, że są Niemcami, chociaż nie znali dobrze języka niemieckiego. Dlatego Ślązacy zawsze wzbudzali moje zainteresowanie. Nie rozumiałam dokładnie kim właściwie są, skoro niektórzy z nich nie utorżsamiają się z nami Polakami. Zbigniew Rokita stara się w swojej książce tłumaczyć śląskość na wiele sposobów.

Autor próbuje zrekonstruować historię własnej rodziny, choć nie zawsze udaje mu się to w pełni to jednak prowadzi narrację w tak przyjemny sposób, że wzbudza ogromną ciekawość dotyczącą losów przodków. Na pewno o wiele lepiej udało mi się dzięki tej książce zrozumieć skąd pochodzi niemieckość Śląska i to co działo się na tych terenach długo przed wojną. Cała historia kończy się oczywiście na współczesności i próbie pokazania co działo się ze Ślązakami na przestrzeni lat. Szczególnie zaciekawiły mnie wszystkie refeleksje dotyczące języka. 

Książka jest napisana bardzo spójnie, informacje opierają się wielu rozmowach z ekspertami w konkretnych dziedzinach. Zabrakło mi tu jednak podziału na rozdziały. Potrzebuję jakiegokolwiek zaczepienia tematycznego, kolejnych części, które szczególnie w przypadku reportażu znacznie ułatwiają odbiór i poukładanie sobie wszystkiego w głowie.