Opowieść o życiu Wiedźmy

Monika Maciewicz, Wiedma, 2018

"Biwia ujrzała blade lica i błyszczące oczy. Wzrok niewiasty miał w sobie coś magnetycznego. Przyciągał. Dziewczyna bezwolnie ruszyła w jej kierunku. Ta uśmiechnęła się z triumfem, odsłaniając drapieżne, wilcze zęby. Młoda Widma uzmysłowiła sobie, że pomiędzy fałdami świetlistej szaty zabłysnął rdzawy sierp. (…) Demon nie mrugał powiekami i to samo wymuszał na swej ofierze. " (s.90)

Wiedma to książka, którą zdobyłam latem na Festiwalu Mitologii Słowiańskiej. Tytuł i okładka od razu mnie zaintrygowały. Dotychczasowe informacje o Wiedźmach miałam tylko z bajek dla dzieci. U Sapkowskiego sporo jest o Czarodziejkach, ale nie byłam do końca pewna, czy to to samo. Postanowiłam spróbować opowieści wywodzącej się z podań słowiańskich. Książka okazała się ciekawym oderwaniem od rzeczywistości. Historia młodej bohaterki zainteresowała mnie do tego stopnia, że już wyczekuję kontynuacji jej przygód. 

Wszystko zaczyna się tutaj prawie jak w baśni, młoda dziewczyna zgodnie ze swoim przeznaczeniem przybywa do starej Wiedźmy na nauki. Krok po kroku poznaje zwyczaje i tajemnice swojej nauczycielki, aby w przyszłości również stać się prawdziwą Wiedmą - czyli wszystko wiedzącą. Biwia, z każdym dniem zdobywa coraz więcej magicznych właściwości a los stawia przed nią wiele prób, którym musi podołać. Cała opowieść przesiąknięta jest oczywiście słowiańskością i ludowymi obrzędami. Pojawiają się nadprzyrodzone postaci, demony i duchy. Akcja często przyśpiesza i trzyma mocno w napięciu. Rozwiązanie wielu wątków zaskakuje, nie wszystko kończy się tak jakbyśmy tego chcieli i oczekiwali. Świat Wiedźm okazał się niezwykle interesujący i na pewno zachęca do zgłębienia tematu.