Zaskoczyła mnie ta książka. Nie byłam świadoma jaki trudny temat podejmuje. Przeniosła mnie w żydowski świat przedwojennej Warszawy a potem prosto do getta. Chyba nawet nie byłam na to przygotowana. Cadyk to duchowy przywódca, rebe. Wzór pokory i pobożności, otoczony powszechną czcią. Czasmi uważano, że potrafi czynić cuda i uzdrawiać. Dlatego tak ważne było dla społeczności Żydowskiej, aby z zagrożonej Polski w pierwszej kolejności wyjechali ich wiekowi przywódcy z rodzinami. Jednym z wątków powieści jest ewakuacja z okupowanej Warszawy cadyka z grupą wyznawców do USA z pomocą niemieckiego oficera. Nie udaje się wywieźć tylko jego chorej córki, która całą wojnę musiała się ukrywać. Jej losy śledziłam z zapartym tchem.
Główną bohaterką jest jednak tytułowa Dziewczyna, która mimo kryjówek po aryjskiej stronie, świadomie w pewnym momencie podejmuje dycyzję powrotu do rodzinny w getcie, aby do końca im towarzyszyć. To jej rozterki, miłość, dojrzewanie i dziewczęce pragnienia obserwuje czytelnik i za nią podąża. Dojrzewanie w czasie wojny miało zupełnie inny wymiar, a podejmowane decyzje bardzo często były dramatyczne w swoich skutkach. Warto czasami się zatrzymać w naszym współczesnym życiu, podumać i docenić czasy w jakich żyjemy.
Sięgnę z pewnością po tę książkę, takiej literatury nigdy dość, pozdrawiam Iwono, Jardian .
OdpowiedzUsuń