Sine dłonie listopada

Barbara Klicka, Wrażliwiec, 2000

Wrażliwiec walczy z Listopadem

Robi się zimno

Szpary w dachu

odsłaniają niebu

jego bose stopy

 

Powoli sinieją mu

dłonie

od tych zapachów

z listopadem

Wczoraj znów

odwiedził moją sypialnię

ale nie chciał

zostać dłużej

 

Liście szeleszczą na strychu

Kładzie je pod dywanem

 

Ukrywa dłoń

do walki z grudniem

Trzymam w ręku leciutki jak piórko tomik wierszy. Pięknie wydany, z rysunkami Joanny Rzeszotek. Głównym bohaterem wierszy Barbary Kilckiej jest znaleziony na drodze tytułowy Wrażliwiec. Jemu też poświęcone są wszystkie wiersze w drugiej części tomu. Wracam do niego prawie zawsze w jesienne wieczory. Odnalazłam w nim cząstkę siebie. Przypomniał mi o tym co głęboko w sobie chowam. Uwrażliwił.

Oczywiście to wszystko zasługa poetki, która namaczając każde słowo w smakowitej metaforze obnaża wrażliwych ludzi z tajemnic, pokazując im jednocześnie coś strasznie ważnego. Uświadamia, że nie są sami na świecie, że Wrażliwców jest mnóstwo, no i przede wszystkim solidaryzuje się z nimi. W tych kilku wierszach nazwano stany wcześniej nienazwane, opisano uczucia jeszcze nieopisane. Można opowiadać o tym tomie jak o powieści albo co najmniej opowiadaniu. Jest główny bohater, ma różne przygody i je na swój sposób przeżywa. Nie padają tu odpowiedzi na ważne egzystencjalne pytania. Tak naprawdę to też do końca nie wiadomo jaki jest ten Wrażliwiec i za co można go lubić. Wszystko jest tutaj jednak pełne uroku, czy to przez górnolotny, poetycki styl czy też dzięki trafnemu doborze słów albo treściwości myśli. Lekkie wersy zapadają w pamięć.

 

„Powinno się zakazać

szarzyzny

i sklepów mięsnych

chorych miłości

zdrowego rozsądku

świętego spokoju

palenia tanich

papierosów... „

Koniecznie musicie się dowiedzieć dlaczego Wrażliwiec Klickiej woli czekać na szczęście niż je mieć, dlaczego wyrzuca je za drzwi gdy przychodzi? Co robi sam na strychu, na co czeka i co napisał w liście do prezydenta. No i przede wszystkim o co kłóci się z Panem Bogiem. A póki co przeczytajcie co ma do powiedzenia zwykłym ludziom.

Co wrażliwiec ma do powiedzenia zwykłym ludziom

Swoje małe słońca

wieszacie na żyrandolach

bolą was nogi i głowa.

Zimną zupą

karmicie swoje

chłodne dzieci.

 

I chociaż zazdroszczę

wam czasem

dobrego snu

małych nadziei

i tego świętego spokoju

o który tak dbacie

na ogół nie zaprzątam

sobie wami głowy.

 

To przecież nic ciekawego

tak powoli umierać...