Legendarny Falco

Wielki Falco to legenda! Urodzony 1957 roku w Wiedniu Hans Hölzel zapisał się w historii muzyki niemieckojęzycznej jako kultowy muzyk a przedwczesna, tragiczna śmierć przypieczętowała jego wyjątkowość. Utwory Falco sprzed czterdziestu lat do dziś chętnie puszczane są w niemieckim radiu a nagrywane covery z jego przebojami, nawiązywanie innych artystów do jego twórczości czy też wciąż nowe, pojawiające się na rynku wspomnienia o nim, jak chociażby biograficzny film Thomasa Rotha z 2008 roku o życiu Falco pt. Falco - Verdammt wir leben noch, zapewniają mu nieśmiertelność.

Dwudziestoletni Hans odnoszący już pierwsze sukcesy na scenie nadał sobie pseudonim Falco na cześć NRD-owskiego skoczka narciarskiego, Falko Weisspfloga. Jego pierwszym wielkim przebojem był legendarny singiel Der Kommissar, który szybko zapewnił młodemu artyście międzynarodową sławę i stał się sztandarowym utworem muzyki niemieckiego podziemia lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XX wieku Neue Deutsche Welle.

Kolejne płyty Falco, których nagrał dziewięć włącznie z wydanym pośmiertnie albumem Out of the Dark (Into the Light), kolejno szturmowały z większym bądź mniejszym powodzeniem austriackie i niemieckie listy przebojów. W międzyczasie artysta także ożenił się i szybko rozwiódł.

Sławnym na cały świat stał się zainspirowany twórczością Mozarta utwór Rock me Amadeus a inny utwór pt Jeanny otrzymał w Niemczech miano największego skandalu 1986 roku gdyż propagował przemoc. W latach dziewięćdziesiątych Falco eksperymentował z muzyką techno i uczył w Wiedeńskiej Szkole Poezji.

Dwa lata przed śmiercią, jaką poniósł w 1998 roku w wypadku samochodowym, Falco zamieszkał na Dominikanie, gdzie pracował nad nowym, wydanym trzy tygodnie po jego śmierci, albumem. Płyta ta sprzedała się w rekordowym 2,5 milionowym nakładzie. Największe przeboje z tej płyty to Out of the Dark,  Mutter, der Mann mit dem Koks ist da ( który Falco napisał kiedy dowiedział się, że nie jest biologicznym ojcem swojej córki) oraz głośny Egoisten.

Muzyka Falco jest bardzo charakterystyczna, trudno porównać jego styl do innego artysty. Głośny wokal w połączeniu z niezwykłymi często metaforami jakie wyśpiewuje wywołują u mnie czasami ciarki na plecach. Trzeba koniecznie posłuchać jego utworów aby to zrozumieć. Po jego śmierci zostało wydanych jeszcze kilka składanek i płyt koncertowych przypominających oryginalną twórczość artysty.