Pogubiona tożsamość

Alexandra Tobor, Minigolf Paradiso, 2016

„Woher soll ich denn wissen, wohin ich gehen soll, wenn ich nicht mal weiß, woher ich komme?“

Książka Aleksandry Tobor podoba mi się z wielu powodów. Podejmuje całe mnóstwo ważnych dla mnie tematów. To lekka proza o niebanalnych sprawach. Główną bohaterką jest samotna, urodzona w Polsce a wychowana w Niemczech szesnastolatka. Dziewczyna niespodziewanie odkrywa jedną z wielkich rodzinnych tajemnic. Uważany za zmarłego dziadek żyje i sprawi, że beznadziejnie zapowiadające się wakacje staną się niezapomnianą przygodą, która zmieni nie tylko samą główną bohaterkę, ale także całą jej przyszłość.

Autorka posługuje się młodzieżowym językiem, a ponieważ rzadko czytuję takie książki, dobrze się przy niej bawiłam. Jednak napisana z niebywałym poczuciem humoru opowieść nie tylko rozbawia, wzbudza też różnego rodzaju poważne refleksje. Bohaterowie są tu świetnie skonstruowani. Ich osobowość współgra z wyglądem, językiem jakim się posługują i tym co sobą reprezentują. A ponieważ są to wyjątkowo oryginalne osoby, jak na przykład zgermanizowana mama Grażyna, która każe mówić na siebie Grece, szalony dziadek w stroju Elvisa czy babcia, u której w ogrodzie wiszą lalki na drzewach, powieść cały czas trzyma w napięciu.

Główna bohaterka to jedynaczka Malina, która zmaga się z pogubioną tożsamością. Dziewczyna nie znając swoich korzeni ani przeszłości własnej rodziny, czuje się w pewien sposób "upośledzona". Nie potrafi być szczęśliwa gdy mama wmawia jej, że powinna być kimś innym niż jest. Dziwnie się poczułam, gdy obserwowałam moment, kiedy dziecko zaczyna być mądrzejsze i inteligentniejsze od rodzica. Na szczęście Malina bierze sprawy w swoje ręce i postanawia zmierzyć się z ukrywaną przez mamę historią rodzinną.

Kolejnym ciekawym aspektem jest akcja powieści. Lata dziewięćdziesiąte to również czasy mojej młodości, które wzbudziły we mnie tutaj swego rodzaju nostalgię. Polska z kart tej powieści to zabobonna wieś, ale spodobało mi się, że autorka, nota bene Niemka polskiego pochodzenia, nawiązuje do mitologii słowiańskiej powołując do życia „Utopki” i inne mniejsze demony.

Jednym słowem w książce Tobor oprócz tytułu podoba mi się wszystko. To opowieść o tym, z jakimi problemami tożsamościowymi muszą zmierzyć się dzieci emigrantów (co osobiście dotyczy mnie i moich dzieci), o tym jak ważne wbrew pozorom jest pochodzenie i rodzina, jak też o tym, że czasem warto odważyć się i wziąć sprawy w swoje ręce, gdy w życiu coś uwiera i nie daje spokoju, niczym niepoukładane puzzle.